Eerste en tweede dag bij de Austin family

Aan het begin van mijn reis was ik in Kamakura. Daar heb ik een groep Amerikanen ontmoet die ook een bezoek brachten aan de bamboe vallei. Het waren ontzettend leuke mensen en daar had ik ook de Austin familie leren kennen. Ze hadden me uitgenodigd om bij hun te verblijven als ik nog een keer in de buurt was.
Ze wonen in Zushi en dat ligt redelijk in de buurt van Tokio, dat is mijn bestemming voor het einde van mijn reis en ik wilde graag bij ze langs gaan. Dat bleek een erg goed idee, ik ben hier erg welkom en het is hier heel gezellig! :)

De eerste dag hebben ze me rondgeleid in het stukje Amerika hier in Japan. Het is een militaire basis waar ze les geven en waar zich ook heel veel Amerikaanse winkels supermarkten en restaurants bevinden. Het was erg leuk, ze had geregeld dat ik met een pas binnen kon komen en mee mocht met haar klas. Kinderen voor ons uit groep 5, die die dag een festival dag hadden.

Heel de dag lang was er een programma opgesteld zodat de kinderen kennis konden maken met verschillende culturen en een aantal projecten. De ochtend begonnen we met de japanse taiko drummers. Dit was echt indrukwekkend, ik vond het de beste show van de dag. Ze waren zo snel eb het geluid galmde door de grote gymzaal.
Het tweede op het programma was een project voor de kinderen, zei mochten gaan improviseren. De man die de workshop gaf was zo ontzettend goed met de kinderen. Er was ruimte voor al hun enthousiasme en ideeën, maar ook veel structuur en luisteren naar elkaar. Het was heel leuk om te zien hoe een complete klas gezamenlijk toneelstukken en verhalen uitdachten.
Het derde op het programma was een mimespel, de spelers waren redelijk goed, maar niet zo heel handig met een grote zaal met kinderen. Aan het einde van de voorstelling mochten 5 kinderen van een hele zaal het podium op voor zwaardvechten, dit was natuurlijk meer teleurstelling dan geluk. Vervolgens werd van de leerlingen gevraagd om groepjes van 2 te maken om tegen elkaar te vechten.... tja toen lagen wij dubbel van het lachen om alle chaos.

Gelukkig was het tijd voor eten :). In de morgen waren we zo vroeg vertrokken dat het wachten tot het eten in de middag best wel lang was. De lunch was wel super goed. De ouders van veel leerlingen hadden eten klaaar gemaakt en je mocht eten wat je lekker vond. Dat was erg goed :).

In de middag hadden de kinderen nog een bezoek bij de koks van de koksschool en hebben ze nog bladeren geverfd nadat alleen de nerven van het blad nog over waren.
Aan het einde van de dag was iedereen ontzettend moe. Wij (Rebecca, Aaron haar man en ik) zijn nog boodschappen gaan doen in een Amerikaanse winkel. Dit lijkt veel meer op een Nederlandse supermarkt dan de gekke Japanse.
Ik word hier erg verwend en volgestopt met allemaal Amerikaanse gerechten en hapjes die ik nog niet ken. Leuk en tot zover ook erg lekker. Ze nemen me overal mee naartoe en ik heb ook al veel dingen gezien die ik nooit gezien zou hebben zonder deze familie.

's Nachts had ik het 'geluk' dat ik niet alleen hoefde te slapen... de hond kwam mij gezellig een bezoekje brengen. Ik was nog wat aan het rommelen, maar hij had wel besloten waar hij wilde slapen... midden op mijn bed. Het heeft een tijd geduurd voor hij op wilde schuiven, maar uiteindelijk mocht ik daar ook slapen, vertrekken wilde hij echt niet (hij heeft geluk dat hij er zo schattig uitziet).